بررسی تأثیر روشهای آماده سازی پرسلن بر استحکام اتصال برشی براکت های استیل به پرسلن

بررسی تأثیر روشهای آماده سازی پرسلن بر استحکام اتصال برشی براکت های استیل به پرسلن     دکتر شیوا علوی 1 - دکتر علیرضا هورفر 2   1- دانشیار و مدیر گروه آموزشی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان   2- متخصص ارتودنسی       چکیده   زمینه و هدف : در باندینگ به پرسلن، در عین ایجاد استحکام کافی در هنگام جدا کردن براکت ها نباید به پرسلن آسیب برسد. هدف این مطالعه مقایسه ده روش آماده سازی پرسلن جهت دستیابی به روش قابل اعتمادتر جهت باندینگ براکت های استیل می باشد.   روش بررسی: در این مطالعه تجربی، یکصد براکت استیل 3m با رزین کامپوزیت unite توسط ده روش مختلف آماده سازی سطح پرسلن، به یکصد قرص متحدالشکل پرسلن متصل به فلز باند شدند. روشهای به کار رفته عبارت بودند از:   1- عدم برداشت لعاب + سایلن   2- عدم بـرداشت لعاب+ اسید فسفـریک + سایلن   3- برداشت لعاب با فرز المـاسی   4- برداشت لعاب با فـرز الماسی+ سایلن   5- برداشت لعاب با سندبلاست   6- برداشت لعاب با سندبلاست + سایلن   7- اچینگ اسیدهیدروفلوریک   8- اچینگ اسید هیدروفلوریک + سایلن   9- ادغام دو روش پنج و هفت   10- ادغام دو روش پنج و هشت   پس از باندینگ، نمونه ها در محیط مرطوب نگهداری و سپس تحت ترموسایکلینگ قرار گرفتند. استحکام اتصال برشی با دارتک اندازه گیری و نمونه ها پس از برداشتن براکت ها زیر میکروسکوپ نوری بررسی شدند. مقایسه استحکام اتصال برشی با آنالیز واریانس یک طرفه و سپس آزمون dunnett,c انجام گردید. جهت مقایسه الگوی شکست و کیفیت سطح پرسلن، از آزمون kruskall-wallis و آزمون mann whitney استفاده شد.   یافته ها: در گروههای اول، پنجم و سوم استحکام اتصال کافی ایجاد نشد. روشهای دیگر قادر به ایجاد استحکام اتصال کافی و یا بیش از حّد نیاز ارتودنتیک بودند. تنها در روش عدم برداشت لعاب + اسید فسفریک + سایلن و روش اچینگ با hf ، آسیب وارده به پرسلن صفر یا حداقل بود، 0005/0 < p و در روشهایی که استحکام اتصال قویتر ایجاد می کردند آسیب بیشتری نیز به پرسلن وارد می شد.   نتیجه گیری: روش عدم برداشت لعاب، اسیدفسفریک، سایلن و نیز روش اچینگ اسید هیدروفلوریک برای باندینگ براکت های استیل به پرسلن به ویژه در نواحی قدامی بر دیگر روشها ارجحیت دارند.   کلید واژه‎ها: پرسلن – باندینگ – براکت ارتودنسی – استحکام برشی.   وصول مقاله: 21/7/1388 اصلاح نهایی: 21/1/1389 پذیرش مقاله: 1/3/1389   نویسنده مسئول : دکتر شیوا علوی، گروه آموزشی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان e.mail:[email protected]